Πώς θα γίνει η αξιολόγηση των διοικητών των νοσοκομείων.

Σε αξιολόγηση με βάση συγκεκριμένες υπηρεσίες που παρέχονται στους ασθενείς υποβάλλονται οι διοικητές των νοσοκομείων.

Το έργο τους θα βαθμολογείται ανάλογα με τις επιδόσεις τους στα εξής θέματα: Ο χρόνος αναμονής των ασθενών για «ψυχρά» χειρουργεία, όπως αρθροπλαστικές, δεν πρέπει να ξεπερνά τους έξι μήνες. Θα πρέπει να λειτουργούν αυτόνομα τμήματα επειγόντων περιστατικών (ΤΕΠ), όπου θα γίνεται η διαλογή των περιστατικών.

Ο συνολικός χρόνος αναμονής στο ΤΕΠ δεν πρέπει να ξεπερνά τις δυόμισι ώρες, ενώ θα πρέπει όπου κρίνεται απαραίτητο να κατανέμονται περιστατικά σε άλλες κλινικές, προκειμένου να μη βγαίνουν ράντζα στους διαδρόμους. Στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία ο χρόνος αναμονής των ασθενών δεν πρέπει να ξεπερνά τις 20 ημέρες και ο χρόνος αναμονής εξωτερικών ασθενών για απεικονιστικές εξετάσεις (πρωινά) πρέπει να είναι το πολύ 15 ημέρες.

Οι διοικήσεις καλούνται να συζητούν τους στόχους με τα συνδικαλιστικά όργανα του εργασιακού χώρου και να καθιερώσουν μια διαδικασία δημόσιας λογοδοσίας, κυρίως ως προς τους στόχους που αφορούν στην ποιότητα των υπηρεσιών προς τους πολίτες. Το θέμα συζητήθηκε σε σύσκεψη που είχε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας με τους διοικητές των Υγειονομικών Περιφερειών και νοσοκομείων της χώρας.

Κριτήρια και στόχοι

Όπως ανακοινώθηκε, η κατάρτιση κριτηρίων και στόχων θα αποτελέσει τη βάση για την τακτική αξιολόγηση των διοικήσεων των νοσοκομείων.

Στα τέλη Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη, στην οποία οι διοικητές θα καταθέσουν έναν πρώτο απολογισμό σχετικά με την πορεία υλοποίησης των στόχων. Μαζί με την καταγραφή της πορείας υλοποίησης των στόχων, κάθε διοίκηση θα κληθεί να καταγράψει όλα τα στοιχεία που αφορούν την «ταυτότητα» της μονάδας που διοικούν.

Σε αυτά περιλαμβάνονται το ποσοστό κάλυψης, οι εισαγωγές, οι εξετασθέντες στα επείγοντα και τα εξωτερικά ιατρεία, ο αριθμός των επεμβάσεων και των εξετάσεων. Θα αποτυπωθούν, επίσης, η μέση διάρκεια νοσηλείας, το κόστος ανά νοσηλευθέντα και ανά ημέρα νοσηλείας, η δαπάνη για φάρμακα και υγειονομικό υλικό ανά νοσηλευθέντα και η αντίστοιχη δαπάνη ανά γιατρό.

Ενδιαφέρον έχει και η αποτύπωση των εκροών περιστατικών από κάθε νοσοκομείο σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα. Οι εκροές θα μετρώνται ως «αποδεκτές», λόγω μεγέθους και επάρκειας του νοσοκομείου, και ως «μη αποδεκτές», οι οποίες γίνονται εξαιτίας λειτουργικών προβλημάτων. Με βάση τα απολογιστικά στοιχεία προηγούμενων ετών, οι διοικήσεις μπορούν να θέτουν στόχους συγκράτησης της δαπάνης. Αντίστοιχα μπορεί να σχεδιαστεί και αύξηση της δαπάνης, για κάποιες κατηγορίες, εφόσον διαπιστωθεί ότι ο προϋπολογισμός είναι σε αναντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες.